Εκδήλωση κατά των εκτρώσεων από την Μητρόπολη Ιωαννίνων

Ένα μήνα μετά την εκστρατεία ενάντια στις εκτρώσεις στο μετρό στην Αθήνα και το πρωτοσέλιδο της αθλητικής εφημερίδας Sportime , η καμπάνια ΄΄Αφήστε με να ζήσω΄΄ υπό την αιγίδα της Μητρόπολης Ιωαννίνων πραγματοποιεί εκδήλωση το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου στην Ακαδημία. Συνδιοργανώνουν η μονή Ντουραχάνης, ο σύλλογος Πολυτέκνων, ο σύλλογος Τριτέκνων, η Ένωση Στρατιωτικών Ηπείρου, ο ορθόδοξος σύλλογος «Απόστολος Παύλος» και η «Ενωμένη Ρωμηοσύνη».

Διάφορες οπισθοδρομικές οργανώσεις πλάι με την εκκλησία επιχειρούν να ανοίξει η συζήτηση γύρω από το ζήτημα των εκτρώσεων, που γι αυτούς δεν έχει λυθεί. Στη πραγματικότητα αυτές οι οργανώσεις έχουν το ελεύθερο να αμφισβητούν κάθε κοινωνικό δικαίωμα ,με την κυβέρνηση τόσο να ενθαρρύνει όσο και να επιδίδεται η ίδια σε σκοταδιστικές ενέργειες . Η πρόθεση της υφυπουργού Πρόνοιας και κοινωνικής Αλληλεγγύης να επιδοτεί γυναίκες κάτω των 30 ετών που τεκνοποιούν ,αποδεικνύει πως η ΝΔ βλέπει την γυναίκα ΄΄ολοκληρωμένη΄΄ μέσω της μητρότητας. Αντιλαμβάνονται δηλαδή την γυναίκα σαν αναπαραγωγική μηχανή και μόνο ,θέτουν τις προτεραιότητες που θα πρέπει να ακολουθεί στη ζωή της και περιορίζουν το ρόλο της σε αυτό της μητέρας . Προσπαθούν να μας πείσουν ότι νοιάζονται για την ανθρώπινη ύπαρξη , ότι σέβονται το δικαίωμα στη ζωή ενώ δεν διστάζουν να χαρακτηρίσουν τις γυναίκες εγκληματίες .Η ευαισθησία κυβέρνησης , εκκλησίας και οργανώσεων για την ανθρώπινη ζωή εξαντλείται σε αγέννητα έμβρυα. Που είναι η ευαισθησία τους όμως για τα εν ζωή παιδιά που μένουν σε ιδρύματα? για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα που οι ίδιοι στιγματίζουν? για τις γυναίκες που βιάζονται και μέσα στην αγία οικογένεια που θεοποιούν? Οι ενορχηστρωτές της επίθεσης στις ζωές και τις ανάγκες μας απλά σιωπούν. Ας σταματήσουν πια να το παίζουν ανθρωπιστές, δεν πείθουν κανέναν.

Οι οπισθοδρομικές φωνές που ζητούν την καταδίκη των γυναικών ,ευτυχώς δεν είναι πλειοψηφικές παρά την θεσμική ρατσιστική και σεξιστική πολιτική που τις σιγοντάρουν. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι αυτό δεν ήταν πάντα αυτονόητο , ούτε ότι δεν επιδέχονται πισωγυρίσματα σε εποχές που μέχρι και η αντισύλληψη αποτελούσε έγκλημα. Η ίδια η κατοχύρωση του δικαιώματος στην άμβλωση το 1986 έγινε δυνατή μετά από σειρά αγώνων του γυναικείου κινήματος. Μπορεί οι θιασώτες της εκστρατείας ενάντια στις εκτρώσεις να χρησιμοποιούν ακόμη ως μέσο δράσης τις εκδηλώσεις, τις αφίσες και τα αντιεπιστημονικά άρθρα , αν συνεχίζει όμως να παίρνει έκταση το θέμα ,αν εμείς οι ίδιες-οι δεν φράξουμε το δρόμο στην επίθεση που δεχόμαστε , η εικόνα πολιορκιών σε κλινικές εκτρώσεων στην Αμερική , ο τραμπουκισμός γιατρών , ο εκφοβισμός γυναικών ίσως δεν είναι τόσο μακριά. Η διεκδίκηση επιπλέον χώρου από τις γυναίκες , περισσότερων εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων για όλες και όλους είναι ο μόνος τρόπος να παλέψουμε συντηρητικές απόψεις.