Τα γάντια των αστυνομικών και ο ιός του ρατσισμού

Πλημμύρισαν οι τηλεοπτικές οθόνες και τα πρωτοσέλιδα από αποκρουστικές σκηνές: πάνοπλοι αστυνομικοί να συγκεντρώνουν μετανάστες σε «επιχειρήσεις-σκούπα» και να τους μεταφέρουν στα αστυνομικά τμήματα και από εκεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εικόνες «τζάμπα μαγκιάς» ενός κράτους που δεν μπορεί να ψελλίσει ούτε ένα «όχι άλλο» απέναντι στους εκβιασμούς των πιστωτών, αλλά επιδεικνύει πυγμή απέναντι στους φτωχοδιάβολους.

Τα καθεστωτικά ΜΜΕ σπεύδουν να διαφημίσουν την όλη επιχείρηση και μιλούν για το «αίσθημα ασφάλειας» των πολιτών. Προφανώς όχι παντού, γιατί στη Χαλκιδική το αίσθημα ασφάλειας μόλις χάθηκε, εφόσον για την υπεράσπιση των συμφερόντων του κ. Μπόμπολα προβλέπονται ακόμη και πλαστικές σφαίρες εναντίον διαδηλωτών.

Θύμα και η αλήθεια. Κανείς, για παράδειγμα, δεν υπογραμμίζει ότι σε πείσμα της μυθολογίας περί «παράνομης μετανάστευσης», η πλειοψηφία των προσαχθέντων αποδείχτηκε ότι είχαν χαρτιά. Ούτε σχολιάστηκε η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της απογραφής του 2011 που αποτύπωσε μείωση του πληθυσμού, πράγμα που προφανώς σημαίνει και μικρότερο μεταναστευτικό πληθυσμό: ποιος θέλει να μείνει σε μια χώρα που έχει ανεργία 25%;

Πάνω από όλα απουσιάζει το άνοιγμα μιας σοβαρής συζήτησης. Γιατί ο μόνος τρόπος να περιοριστούν οι μεταναστευτικές ροές είναι να μην έχει λόγο κάποιος να φύγει από τη χώρα του και ότι όσο υπάρχουν πόλεμοι, επεμβάσεις και εξαθλίωση θα πληθαίνουν αυτοί που αναζητούν μια θέση στον ήλιο και θα το κάνουν όσα τείχη και εάν υψώνονται. Γιατί ένα μέρος των μεταναστών στην Ελλάδα, είναι εγκλωβισμένοι εδώ εξαιτίας της στρουθοκαμηλικής πολιτικής της ΕΕ. Γιατί την εγκληματικότητα τη γεννά η φτώχεια και η εξαθλίωση και όχι η εθνικότητα. Γιατί πολλοί από αυτούς που τώρα κραυγάζουν είναι Έλληνες λαθροεργοδότες και λαθροϊδιοκτήτες που πλούτισαν από την εκμετάλλευση των μεταναστών.

Όμως, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για μια πολιτική ελίτ που πανικόβλητη από την επίγνωση ότι θα υποχρεωθεί να πάρει μέτρα καταστροφικά, σπεύδει να προσφέρει ως αντίβαρο ένα θέαμα κοινωνικού κανιβαλισμού. Το μήνυμα είναι απλό: «θα σου στερήσουμε τη σύνταξη, θα σε απολύσουμε, θα μειώσουμε το εισόδημά σου, θα στερήσουμε από τα παιδιά σου θέσεις στην ανώτατη εκπαίδευση, αλλά θα μπορείς να απολαμβάνεις την ψευδαίσθηση ασφάλειας από τα πογκρόμ εναντίον των μεταναστών».

Γι’ αυτό και όσο περισσότερο αποκηρύσσεται η βία των νοσταλγών του Χίτλερ, τόσο περισσότερο η ατζέντα της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής υιοθετείται, τόσο περισσότερο σπρώχνεται η πολιτική συζήτηση σε ζητήματα «νόμου και τάξης» και αναζητούνται αποδιοπομπαίοι τράγοι για να συγκαλύψουν τους πραγματικούς ενόχους: την νεοαποικιοκρατική επιτροπεία από την Τρόικα και την κυνική αποδοχή της από τον εγχώριο «επιχειρηματικό κόσμο».

Δεν έχουμε το δικαίωμα να σιωπούμε. Στο πληγωμένο βλέμμα του μετανάστη και του πρόσφυγα συμπυκνώνεται το αίτημα για μια κοινωνία αυθεντικά ανθρώπινη. Στην σπρωξιά του αστυνομικού, στην αλαζονεία του Υπουργού και στον κυνισμό του επενδυτή, η σύγχρονη βαρβαρότητα.

Οι αστυνομικοί φορούν γάντια στις «επιχειρήσεις – σκούπα». Όμως, γάντια φοράμε κανονικά για να μη μολύνουμε εμείς τον άνθρωπο (π.χ. σε ένα χειρουργείο) ή το αντικείμενο (π.χ. το φαγητό) που πιάνουμε, όχι για να μη μολυνθούμε (το ανθρώπινο δέρμα είναι φράγμα στα μικρόβια). Ίσως, αυτό να μην είναι ρατσιστική βλακεία και προκατάληψη, αλλά μια αθέλητη ένδειξη σοφίας: οι συμμορίες κρατικής βαρβαρότητας φορούν γάντια για να μη μολύνουν αθώους μετανάστες με τον ιό του ρατσισμού, του κυνισμού και της απανθρωπιάς…