Η ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΔΕ ΦΙΜΩΝΕΤΑΙ

Οι πρώτες συζητήσεις για την δημιουργία μιας πλατφόρμας Indymedia στην Ελλάδα, ξεκίνησαν τον Ιουλιο του 2001 από διαδηλωτές που επέστρεφαν από τις πορείες ενάντια στην παγκοσμιοποίηση στη Γένοβα, κατά τη διάρκεια της συνόδου των G8. Ήταν η εποχή, όπου το διαδίκτυο είχε αρχίσει, σιγά σιγά, να εισβάλει στην καθημερινότητά μας. Έτσι, κρίθηκε αναγκαία η δημιουργία ενός ιστοτόπου που θα λειτουργεί ως μέσο αντιπληροφόρησης και, ταυτόχρονα, η συλλογικότητα που θα το διαχειριζόταν, θα βασιζόταν σε οριζόντιες μεθόδους διαχείρισης της πληροφορίας, ενώ παράλληλα, θα ήταν ανεξάρτητο από κάθε είδους κρατική χειραγώγηση ή ιδιωτικό έλεγχο. Ως εκ τούτου, το Νοέμβριο του 2001 ξεκίνησαν τη λειτουργία τους τα δύο πρώτα Indymedia, αυτό της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όχι, όμως, με στόχο ν’ αντικαταστήσουν την δράση στο δρόμο, αλλά να λειτουργήσουν βοηθητικά στην παρουσίαση της κινηματικής πραγματικότητας, χωρίς τα παραποιητικά φίλτρα των ΜΜΕ και τις διαστρεβλωτικές τους τάσεις. Σταδιακά, η κοινότητα των χρηστών του Indymedia – που ολοένα και μεγάλωνε -, άρχισε να χρησιμοποιεί αυτούς τους ιστότοπους, όχι μόνο τη μετάδοση πληροφοριών σχετικών με διαδηλώσεις, αλλά και σαν ένα μέσο επικοινωνίας, πολιτικού διαλόγου και ανάδειξης γεγονότων και δράσεων που χωρίς τη λειτουργία του μέσου πολύ δύσκολα θα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας.

Οι φωτογραφικές μηχανές, οι κάμερες, τα κινητά έγιναν εργαλεία αντιπληροφόρησης, με άμεση μετάδοση κάθε είδησης ενισχύοντας σημαντικά την Αντιπληροφόρηση, και αναγκάζοντας τα ΜΜΕ να παρουσιάζουν γεγονότα που σε διαφορετική περίπτωση θα απέκρυπταν. Επίσης, μειώθηκε στο ελάχιστο ο χρόνος διαχείρισης κρίσεων που είχαν στη διάθεση τους οι εκάστοτε αρχές, μέχρι την δημοσιοποίηση της από τα γνωστά Μέσα Ενημέρωσης. Έτσι, με τον καιρό, και κυρίως με την έκρηξη των blogs (εποχή 2005 με 2008), όπου οι πλατφόρμες της WordPress και του Blogger έδωσαν πρόσβαση σε όλους τους χρήστες να διαδίδουν πληροφορίες ανοίγοντας απλά έναν λογαριασμό. Όλη αυτή την ελευθερία διακίνησης υλικού και ιδεών που γνώρισε σχεδόν ολόκληρη η υφήλιος την καρπώθηκε και μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων οι οποίοι έκριναν ότι η ανάγκη για αντιπληροφόρηση ήταν ιδιαίτερα μεγάλη. Έτσι, στην Ελλάδα, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, πολίτες (αλλά και επαγγελματίες δημοσιογράφοι) άρχισαν να χρησιμοποιούν το athens.indymedia, και τα εκάστοτε τοπικά γεγονότα, δεν έμεναν πια γνωστά μόνο στην τοπική κοινωνία, αλλά κινητοποιούσαν κινήματα αλληλεγγύης και συμπαράστασης από παντού. Από “το γνωστό site των αντιεξουσιαστών”, το IMC έγινε ένας από τους δέκα ιστότοπους με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στην Ελλάδα, και σιγά σιγά συγκέντρωσε χιλιάδες άρθρα, αναλύσεις, βιβλιοθήκη, κινηματικές πληροφορίες, φόρουμ και κατέστη βασικός άξονας της οριζόντιας δημοσιογραφίας των πολιτών. Σήμερα η μέση επισκεψιμότητα σελίδων κάθε ημέρα στο athens.indymedia.org φτάνει τα τρία εκατομμύρια, ενώ στις 7 Δεκέμβρη του 2008 σημείωσε παραπάνω από εννέα εκατομμύρια αναγνώσεις.

Το Indymedia έχει πολλές φορές κατηγορηθεί ως σελίδα προώθησης παράνομων πράξεων, συκοφαντίας και δυσφήμησης, τόσο από τις κρατικές αρχές, όσο και από ακροδεξιούς (π)ηθικολόγους. Η επίθεση, όμως, ενάντια στο Indymedia, δεν είναι μια απλά επίθεση σε έναν ιστότοπο, με πρόσχημα την νομιμότητα. Εντάσσεται στην προσπάθεια για φίμωση κάθε φωνής ενάντια στο σύστημα της φιλελεύθερης ολιγαρχίας (που μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο αυταρχική), παράλληλα με την προώθηση της συνωμοσιολογικής θεώρησης των πραγμάτων και της ενημέρωσης τύπου fast food, χωρίς κανένα ιδεολογικό και ηθικό υπόβαθρο. Οι τηλεπωλητές δημόσιοι κατήγοροι του Indymedia προτάσσουν πως “προωθεί την βία”…Πέραν του ότι ο ίδιος ο κατήγορος που…δήθεν “υπερασπίζεται την κοινωνική ειρήνη” προωθεί εμφυλιοπολεμικές λογικές με διάφορες αναρτήσεις του στο διαδίκτυο, είναι τουλάχιστον παράλογο και υποκριτικό να μιλούν οι εκπρόσωποι του Κράτους, του μηχανισμού δηλαδή που στηρίζεται κατεξοχήν σε κάθε μορφή βίας, για “προώθηση της βίας”.Το κράδαιμα του ροπάλου, θα πρεπε να ταν το οικουμενικό σύμβολο του Κράτους, καθώς πίσω από κάθε νόμο, κάθε διάταγμα, κάθε δικαστική εντολή βρίσκεται η σιωπηρή υπόσχεση της βίας ενάντια σ’ όσους δεν συμμορφώνονται με τις άνωθεν εντολές.

Ο Νόμος, λοιπόν, επιλέγει να κινηθεί απειλητικά ενάντια στο athens.indymedia. Ο ίδιος νόμος, που ως γνωστόν..κινήθηκε ενάντια στα καρτέλ, απέδωσε τις ευθύνες για τη ληστεία των ταμείων μέσω των ομολόγων, συνέλαβε τους δράστες ρατσιστικών εγκλημάτων, τιμώρησε τις κάθε λογής “ζαρντινιέρες”, αποκάλυψε τον “κομιστή του dvd”, εξάρθρωσε το παραδικαστικό κύκλωμα, δεν φοβήθηκε να τα βάλει με σωματέμπορους-πρεζέμπορους και μαστρωπούς, τιμώρησε τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση Βατοπαιδίου, δεν δίστασε να διερευνήσει τη διακίνηση κεφαλαίων μέσω offshore κτλ. Ο ίδιος νόμος που επιδεικνύει τα εξαιρετικά του αντανακλαστικά σε δημόσια καλέσματα για βία από ρατσιστές καθημερινά σε διάφορα blogs-καμπινέδες και ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης  . Οι ίδιοι δημοσιογράφοι που ενώ χρησιμοποιούν ως πηγή το Indymedia, παραλείποντας φυσικά κάθε αναφορά σ’ αυτό, δεν ενοχλούνται από την προώθηση του φασισμού είτε μέσω light λαϊκίστικων εφημερίδων, όπως το Πρώτο Θέμα, είτε μέσω ακραίων εθνικιστικών ιστότοπων, όπως αυτό του Στόχου (φυλλάδα ενδεικτική για την πνευματική κατάσταση ενός μέσου εθνικιστή), ή όπως του ιστότοπου της Χρυσής Αυγής και των διαφόρων blog της που εμπορεύονται ακόμη εγχειρίδια σχετικά με τον Χίτλερ και τον Γκέμπελς, ή “μουσικά” cd διαφόρων νεοναζιστικών συγκροτημάτων . Πόσες ακόμη ψευδείς ειδήσεις (όπως η δήθεν ανάρτηση της σημαίας του Πακιστάν στα Γιάννενα ή τα δήθεν ψυγεία με σκύλους) πρέπει να κατασκευαστούν, για να πειστεί η κοινωνία σχετικά με το ποιός επιδιώκει τον αποπροσανατολισμό της; Μήπως το μεγάλο πρόβλημα, τελικά, είναι όλος αυτός ο νεοελληνικός ανορθολογισμός που έχει βρει καταφύγιο στο διαδίκτυο και αυτού του ψυχροπολεμικού, τύπου, καχυποψία που καλλιεργείται από τα συνωμοσιολογικά blogs: πως πίσω από το κάθε τί κρύβεται κάποιο ανθελληνικό σχέδιο, μια μυστική ομάδα που στόχο έχει να μας αφανίσει… Ποιός είναι, λοιπόν, ο “εχθρός”; Μια ελάχιστη μειοψηφία των συνολικών αναρτήσεων στο indymedia κάποιων μηδενιστών (αναρτήσεις που τις περισσότερες φορές διαγράφονται από την Συντονιστική Ομάδα) ή όλη αυτή η φοβική τάση που διαμορφώνουν τα διάφορα φασιστολόγια των συνωμοσιολόγων; Μήπως, στο σημείο αυτό, θα ήταν καλό να θυμηθούμε ποιά καθεστώτα έθεσαν τις εξουσιαστικές τους βάσεις πάνω σε αυτού του τύπου την καχυποψία πως «υπάρχουν παντού κρυφά σχέδια και κατάσκοποι»; Μήπως, έτσι, η επίθεση στο Indymedia δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια επιλεκτική στοχοποίηση;

Άλλη κατηγορία εις βάρος του athens.indymedia είναι η εξής: Γιατί, λένε διάφοροι, να πληρώνουμε εμείς τον σέρβερ των αντιεξουσιαστών; Καταρχάς, λοιπόν, το πανεπιστήμιο στο οποίο φιλοξενείται το indymedia διαθέτει πολλούς σέρβερ, μεγάλη ταχύτητα σύνδεσης στο διαδίκτυο, και οι ανάγκες λειτουργίας του ιστότοπου καταλαμβάνουν ελάχιστο χώρο επιβαρύνοντας σε αμελητέο βαθμό τη σύνδεση. Κατά δεύτερον, όσοι εκστομίζουν την παραπάνω ανοησία, θα παρακαλούνταν, αντί να ασχοληθούν με μερικά Gigabytes σε έναν φθηνό σέρβερ να ερευνήσουν πρώτα για ποιό λόγο δαπανήθηκαν 2.200.200 ευρώ για την κατασκευή του τουλάχιστον αστείου site του ΙΚΑ, 1.406.363 για το site του Εφετείου Αθηνών, 1.291.150 για το site του Υπουργείου Εξωτερικών κ.α. Κανείς, λοιπόν, δεν “πληρώνει τον σέρβερ των αντιεξουσιαστών”. Αντιθέτως, όλοι πληρώνουμε τα ιστολόγια των πολιτικών και τις προεκλογικές τους διαφημίσεις…

Σαν πολιτική συλλογικότητα του eagainst, που χρησιμοποιούμε το athens.indymedia όπως και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι, εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη μας. Οι θιασώτες της λογοκρισίας και της φίμωσης, νοσταλγοί του ολοκληρωτισμού και εκφραστές των πολιτικών που εξοντώνουν την ελληνική κοινωνία, θα βρουν απέναντι τους ένα κίνημα, έτοιμο να υπερασπιστεί την ελευθερία του λόγου, και να αντιτάξει την αυτονομία και την αυτο-οργάνωση απέναντι στον ιεραρχικό τηλεπολιτισμό τους.

Ούτε να το σκέφτεστε!

Πηγή:eagainst.com