8 ΜΑΡΤΗ:ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ-ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

Η 8 Μάρτη είναι μέρα σύμβολο των πολύμορφων αγώνων παγκόσμια, ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, τις έμφυλες διακρίσεις και τις σεξιστικές επιθέσεις που υφίστανται οι γυναίκες μέχρι και τις μέρες μας. Καθιερώθηκε μετά από πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν ως διεθνή μέρα πάλης για την απελευθέρωση των γυναικών σε όλες τις χώρες. Είχαν προηγηθεί μια σειρά αγώνες των γυναικών εργατριών, στην κλωστοϋφαντουργία στη Νέα Υόρκη το 1857 για μείωση των ωρών εργασίας(από 16 σε 10) και εξίσωση των μισθών ανδρών γυναικών, η απεργία των υφαντριών του Πειραιά το 1892 κλπ. Η πρόταση της Τσέτκιν έδωσε έμπνευση για να δυναμώσουν αυτοί οι αγώνες. Τη σκυτάλη πήραν οι γυναίκες στη Ρωσία όταν βγήκαν στους δρόμους στις 23 Φλεβάρη του 1917(νέο ημερολόγιο), ξεσηκώνοντας όλη την εργατική τάξη και δείχνοντας ότι η προοπτική μπορούσε να φτάσει μέχρι την επανάσταση για να γκρεμίσουμε το σύστημα της εκμετάλλευσης και του σεξισμού.

Γυναικεία καταπίεση σήμερα

Τα δικαιώματα των γυναικών καταπατούνται σε ολόκληρο τον κόσμο, είτε πρόκειται για τα δικαιώματα στην εργασία και την ίση αμοιβή, είτε για το δικαίωμα στο να κυκλοφορούν στο δρόμο χωρίς φόβο, είτε ακόμη και στο δικαίωμα των γυναικών να αμυνθούν σε περίπτωση βίαιης ή σεξιστικής επίθεσης. Παράλληλα, το σύστημα, κυρίως μέσω των Μ.Μ.Ε, πλάθει το ιδεολόγημα της γυναίκας εμπόρευμα, της γυναίκας νοικοκυράς, της γυναίκας ως σκεύος ηδονής. Με αυτό το τρόπο, η βία κατά των γυναικών φυσικοποιείται .Ως αποτέλεσμα οι ειδήσεις βρίθουν από περιστατικά βίας, από βιασμούς και από γυναικοκτονίες (πρόσφατα παραδείγματα η γυναικοκτονία στην Κέρκυρα ,ο βιασμός-δολοφονία της φοιτήτριας στην Ρόδο και ο στραγγαλισμός 32χρονης στη Σητεία). Είναι σημαντικό να τονιστεί, ότι πολλά περιστατικά βίας, είτε εσκεμμένα δεν αναφέρονται από τα μέσα, είτε μένουν εγκλωβισμένα στους τοίχους του σπιτιού, επειδή οι γυναίκες φοβούνται τις επιπτώσεις, μιας και η κοινωνία αδυνατεί να παρέχει αρωγή στα θύματα. Επιπροσθέτως στις χώρες της Δύσης το αναφαίρετο δικαίωμα της γυναικείας επιλογής στο ζήτημα της έκτρωσης δεν είναι νομικά κατοχυρωμένο. Η γυναίκα δηλαδή δεν μπορεί να χειριστεί η ίδια το σώμα της ,με το κράτος ,την εκκλησία ,διάφορες οργανώσεις και την αστική ηθική να επιβάλλουν την θέση τους. Αξίζει , επιπλέον ν’ αναφερθούμε στο ζήτημα του βιασμού και της κουλτούρας που τον συμπληρώνει. Έναν σεξουαλικό καταναγκασμό που παρατηρούμε τόσο έξω από την οικογένεια, πόσο μάλλον στο εσωτερικό της οικογένειας που ο αριθμός των περιστατικών τρομάζει. Ο βιασμός είναι το μόνο έγκλημα όπου συχνά το θύμα στιγματίζεται περισσότερο από το δράστη. Ταυτόχρονα η βιασμένη γυναίκα μπορεί να φυλακιστεί ,επειδή τόλμησε να αμυνθεί! Παρατηρούμε έτσι μία κουλτούρα, ένα άρρωστο ηθικό πλαίσιο που περιπλέκει το φαινόμενο του βιασμού. Μια γυναίκα ‘’βιάζεται’’ διπλά ,από την κοινωνία, την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές, που την επικρίνουν, την τοποθετούν στην θέση του θύτη που προκάλεσε, που φορούσε κοντή φούστα, που ήταν μεθυσμένη! Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα όταν ακούμε ότι 32,1%(!) των θυμάτων αποφασίζει να αποσύρει τις κατηγορίες. Τα στοιχεία για την Ελλάδα μόνο σοκάρουν: - ποσοστό 46% αποδίδει το έγκλημα στην προκλητική συμπεριφορά της γυναίκας.- 70% των βιαστών ανήκουν στο οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον της γυναίκας.- το 25,9% να καταλήγει σε αθωωτική απόφαση για το βιαστή, και μόνο το 42%, να καταλήγει σε καταδικαστική απόφαση για το βιαστή. Ωστόσο το 50,4% των καταδικαστικών αποφάσεων, προβλέπουν ποινή φυλάκισης μικρότερη των 5 ετών για το δράστη. Δεν φταίει η ψυχοσύνθεση των βιαστών, η χώρα καταγωγής ή τα σεξουαλικά ένστικτα των ανδρών. Για τον βιασμό ευθύνεται ο σεξισμός που είναι βαθιά ριζωμένος στην ταξική κοινωνία. Κάθε χρόνο, στην Ε.Ε., μισό εκατομμύριο γυναίκες πέφτουν θύματα σωματεμπορίας. Την πλειοψηφία τους αποτελούν νέες και ανήλικες γυναίκες από την Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, που απάγονται, και έρχονται να πουληθούν σε σκλαβοπάζαρα της Δύσης.

Σεξισμός- Μία ταξική προσέγγιση
Αναντίρρητα ο σεξισμός είναι ένα διαταξικό φαινόμενο. Η άποψη μας όμως ξετυλίγεται σε διαφορετική βάση. Ψάχνουμε την αιτία της καταπίεσης, την ρίζα του προβλήματος που είναι η ταξική διάρθρωση της κοινωνίας. Ο πρώτος καταμερισμός εργασίας είναι αυτός ανάμεσα στα φύλα. Ο ανταγωνισμός των φύλων δηλαδή θεμελιώνεται πάνω στους ταξικούς ανταγωνισμούς. Η ταξική κοινωνία χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί την γυναίκα ως φτηνό εργατικό δυναμικό. Σε αντίθεση με την γυναίκα της αστικής τάξης άρα ,η εργάτρια γυναίκα υφίσταται διπλή καταπίεση. Από τη μία τα στερεότυπα και από την άλλη οι σκληρές ελαστικές συνθήκες δουλειάς, τα μειωμένα επιδόματα μητρότητας, το μισθολογικό χάσμα με τους άντρες, η σεξουαλική παρενόχληση και η απόλυση λόγω εγκυμοσύνης. Οι γυναίκες ενώ αποτελούν το μισό πληθυσμό του πλανήτη, λαμβάνουν μόνο το 1/4 των μισθών. Στην Ε.Ε. ο μισθός των γυναικών είναι κατά μέσο όρο 20-30% χαμηλότερος από το μισθό των αντρών. Ειδικά στις χώρες της Νότιας Ευρώπης (συμπεριλαμβανομένου και της Ελλάδας) η διαφορά αυτή φτάνει στο 40-50%.Αν δούμε την ανεργία στην Ελλάδα συνολικά, αποδεικνύεται ότι μια γυναίκα σε εργάσιμη ηλικία έχει διπλάσιες πιθανότητες από έναν άντρα να μείνει άνεργη. Στην σημερινή δομική κρίση του καπιταλισμού ,η θέση της γυναίκας χειροτερεύει ολοένα και περισσότερο.

Αντιστάσεις
161 χρόνια μετά την καθιέρωση της 8 Μάρτη ως μέρα της γυναίκας το φεμινιστικό κίνημα διεθνώς κλιμακώνει τις δράσεις του. Μέσα στην προηγούμενη χρονιά οι γυναίκες έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Χιλιάδες γυναίκες βγήκαν στους δρόμους της Βραζιλίας τους προηγούμενους μήνες, για να διαδηλώσουν ενάντια στον ακροδεξιό σεξιστή υποψήφιο Μπολσονάρο. Εκατομμύρια διαδήλωσαν ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις του Τραμπ στις ΗΠΑ, πάλεψαν για το δικαίωμα στην έκτρωση στην Ιρλανδία και την Πολωνία, συμμετείχαν στους αγώνες ενάντια στην στοχοποίηση των μουσουλμάνων γυναικών, και πρωτοστάτησαν στους εργατικούς αγώνες για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους: Από τις υπαλλήλους των McDonalds και τις αεροσυνοδούς της Ryanair μέχρι τα νοσοκομεία, το Βοήθεια στο Σπίτι, τις συνταξιούχους της Εθνικής Τράπεζας, τις καθαρίστριες των σχολείων στην Ελλάδα, τις αναπληρώτριες στην εκπαίδευση κλπ. Ταυτόχρονα στην Ελλάδα φέτος, ξεδιπλώθηκε ένα διεκδικητικό φεμινιστικό-ΛΟΑΤΚΙ κίνημα ,με αφορμή τη δολοφονία της Zackie/Zack και τον βιασμό και την στυγνή δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο.Τα αιτήματα για ΣΣΕ με αυξήσεις, ίση αμοιβή, προσλήψεις, μόνιμη και σταθερή εργασία, στελέχωση των νοσοκομείων, των σχολείων, των δήμων, των βρεφονηπιακών σταθμών και συνολικά του κράτους πρόνοιας, για αξιοπρεπή ωράρια και συνθήκες εργασίας, είναι κρίσιμα για όλη την εργατική τάξη και ιδιαίτερα για τις εργαζόμενες σε κάθε χώρο δουλειάς και για όλες τις γυναίκες που φορτώνονται στις πλάτες τους τα βάρη από το χτύπημα των κοινωνικών υπηρεσιών και αγαθών. Η μάχη για την κατάργηση των διακρίσεων και σεξιστικών επιθέσεων σε βάρος των γυναικών βάζει στο στόχαστρο το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Είναι μια μάχη που αφορά όλη την εργατική τάξη, τη κοινωνική δύναμη που μπορεί να απελευθερώσει όλους τους καταπιεσμένους.
Φέτος για πρώτη φορά, η 8 Μάρτη, είναι απεργία! Πρόκειται για µια τεράστια εξέλιξη που κάνει τη διαφορά στον τρόπο µε τον οποίο µπορούµε να σταµατήσουµε τις διακρίσεις και τον σεξισµό. Μέτα από πρωτοβουλία εργατικών σωµατείων που αποφάσισαν απεργία παίρνοντας έµπνευση από τους αγώνες του τελευταίου διαστήµατος, συνδικάτα όπως η Α∆Ε∆Υ, η ΠΟΕ∆ΗΝ, η ΠΟΣΠΕΡΤ, η ΕΝΙΘ πήραν απόφαση να καλέσουν απεργία και διαδήλωση. ∆εκάδες πρωτοβάθµια σωµατεία από τα νοσοκοµεία, την εκπαίδευση, τους δήµους έχουν αποφασίσει το ίδιο.Η απεργία ξεσηκώνει Φοιτητικούς Συλλόγους, οµάδες ΛΟΑΤΚΙ+ και γυναικών, δηµοτικές κινήσεις που ενώνουν τη φωνή τους µε τα σωματεία.