Τεράστια καταστροφή του δάσους του Αμαζονίου
Η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι και υπαρκτή και σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Η αναρχία της παραγωγής, η συσσώρευση του κεφαλαίου, η διαρκής αναζήτηση κέρδους δεν χωρά πολιτικές προστασίας της φύσης. Ο καπιταλισμός δεν είναι ανθρώπινος, ούτε νοιάζεται για την ποιότητα ζωής πάνω στην Γη. Είναι ικανός μόνο να γεννά αντιφάσεις όπως το οικολογικό πρόβλημα. Αντιφάσεις που προικίζουν τους άμεσα ενδιαφερόμενους- καταπιεσμένους της κοινωνίας με συγκεκριμένα καθήκοντα. Το οικολογικό κίνημα χρειάζεται να σπάσει τις αυταπάτες ενός πράσινου καπιταλισμού που δεν μπορεί να υπάρξει. Να κινηθεί στον δρόμο της πλήρους αμφισβήτησης του συστήματος που καταργεί το δικαίωμα για μία ποιοτική ζωή.
Το δίλημμα της Ρόζας ''Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα'', πιο επίκαιρο παρά ποτέ, παρουσιάζει με εκπληκτικό τρόπο την διαλεκτική σχέση-ενότητα μεταξύ των αντικειμενικών συνθηκών και του υποκειμενικού παράγοντα. Έτσι η αυτο-χειραφετιτική κίνηση των καταπιεσμένων είναι ο μόνος δρόμος που θα οδηγήσει στην κατάργηση της εκμετάλλευσης του ανθρώπου και της φύσης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου