Κείμενο του Resistance-EAAK εν' όψει των φοιτητικών εκλογών

ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ

ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

       Οι φετινές φοιτητικές εκλογές γίνονται σε μια κρίσιμη περίοδο όχι μόνο για τα πανεπιστήμια, αλλά για ολόκληρη τη κοινωνία. Τρεις μήνες μετά τις εκλογές που ο κόσμος ανέδειξε την αριστερά στη κυβέρνηση με το αίτημα την κατάργηση των μνημονίων και των μέτρων λιτότητας, φέρνοντας την ήττα των κυρίαρχων αστικών κομμάτων, συνεχίζουμε να διεκδικούμε πως θα πάρουμε πίσω όλα όσα μας στέρησαν και ακόμα περισσότερα! 

ΤΟ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Η άρχουσα τάξη –διεθνής και εγχώρια- και οι μηχανισμοί της, οι θεσμοί της ΕΕ, ΔΝΤ μαζί με τα κόμματα τους διεκδικούν απ’τη μεριά τους πως δε θα αλλάξει τίποτα. Ο ΣΥΡΙΖΑ στη λογική του «έντιμου συμβιβασμού» και χωρίς να αμφισβητεί κανέναν από αυτούς τους θεσμούς ξεκίνησε από πολύ νωρίς τις δεξιές του κωλοτούμπες. Πριν αναστείλει τις μειώσεις στις συντάξεις και αυξήσει τον κατώτατο μισθό όπως είχε δεσμευτεί προεκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται σήμερα να «πετάξει» τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων στη τρύπα του χρέους. Αντί τα χρήματα να δοθούν σε κοινωνικές ανάγκες και να γίνουν δουλειές για τους ανέργους, αντί να γίνουν σχολεία και νοσοκομεία, θα πάνε στην αποπληρωμή του χρέους, ενός χρέος που δημιουργήθηκε από την άρχουσα τάξη και το τραπεζικό σύστημα και που παρόλα αυτά το πληρώνει η εργατική τάξη και η νεολαία. Η κυβέρνηση  προσφέρει ακόμα  χαριστικές ρυθμίσεις στους μεγαλο-oφειλέτες  και  αφήνει τους  μεγαλοεπιχειρηματίες να βγάλουν ανενόχλητοι τα λεφτά τους στο εξωτερικό και χωρίς να ανταπαντούν ουσιαστικά στους εκβιασμούς των  καπιταλιστικών μηχανισμών της ΕΕ,ΕΚΤ, ΔΝΤ στα πλαίσια της συμφωνίας. Αυτές τις μέρες που εξελίσσεται η “διαπραγμάτευση” τα αφεντικά και τα κόμματα τους πιέζουν να κλείσει μια συμφωνία μνημόνιο. Απ'την άλλη οι εργαζόμενοι ήδη έχουν ξεκινήσει μάχες για να μην το αφήσουν να περάσει. Την ώρα που διαπραγματεύονται την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ οι εργάτες στα λιμάνια απαντούν απεργιακά, όπως έκαναν όχι μόνο τη Πρωτομαγιά, αλλά και στις 7 Μάη που έκαναν απεργία σε όλα τα λιμάνια της χώρας και θα συνεχίσουν για να τσακίσουν αυτά τα σχέδια. Στα νοσοκομεία μετά τις μαζικές επισχέσεις εργασίας, και τις στάσεις που διεκδικούν να αποπληρωθούν τα δεδουλευμένα στις 20/5 απεργούν πανελλαδικά οι υγειονομικοί για να τσακίσουν τα σχέδια διάλυσης της υγείας. Αυτή είναι η δύναμη που μπορεί να επιβάλλει πως δε θα υπογραφεί το νέο μνημόνιο, πως η απάντηση στους εκβιαστές ΕΕ-ΔΝΤ είναι η ρήξη.

ΣΠΑΜΕ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΦΡΟΥΡΙΟ ΓΙΑΤΙ ΧΩΡΑΜΕ ΟΛΟΙ

Την ίδια στιγμή η Μεσόγειος μετά το ναυάγιο στις 19/4 στα ανοιχτά της Λιβύης μετατράπηκε σε νεκροταφείο, γεμάτη από πτώματα προσφύγων που τους βούλιαξε το σύστημα ώστε να προστατευτούν οι ανεπτυγμένες και δημοκρατικές Ευρωπαϊκές πολιτείες από τους «επικίνδυνους, ολόχρωμους, αλλόθρησκους και ρυπαρούς γείτονες». ‘Οταν η απόγνωση γίνεται οδηγός στις πράξεις των ανθρώπων, εμπόδιο ανάμεσα σε αυτούς και στη ζωή, μπαίνουν πολλών ειδών δήμιοι από τα ειδικά σώματα «αποτροπής» μέχρι τους φράχτες και την ίδια τη FRONTEX. Η «Ευρώπη-Φρούριο» προχωρά εξαπολύοντας ένα υπέρμετρο ρατσιστικό παραλήρημα σαν απάντηση στο «μεταναστευτικό πρόβλημα», ενώ η ίδια χέρι-χέρι με το ΝΑΤΟ συμμετέχουν στις επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή και διώχνουν αυτούς τους ανθρώπους από τα σπίτια τους, υποστηρίζοντας με κροκοδείλια δάκρυα πως η μόνη λύση είναι η ενίσχυση των μέτρων αποτροπής με τη λογική «ας πάνε να πνιγούν αλλού». Το ρατσιστικό παραλήρημα συνεχίζεται ακόμα και πέρα από τα σύνορα της υποκρίτριας Ευρώπης, αναλαμβάνοντας τώρα τα ηνία της ρατσιστικής πολιτικής η Αμερική. Μετά από το Φέργκιουσον ήρθε η σειρά της Βαλτιμόρης όπου η δολοφονία του 25χρονου Φρέντι Γκρέι από την αστυνομία, πυροδότησε μία σειρά από κινητοποιήσεις-διαδηλώσεις γύρω από τις οποίες συσπειρώθηκε όλο το κύμα της οργής για τη ρατσιστική βία της αστυνομίας, οι οποίες πήραν ως απάντηση την κινητοποίηση της Εθνοφρουράς και την επιβολή απαγόρευσης νυχτερινής κυκλοφορίας.  

Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές συνεχίζουμε να διεκδικούμε ανοιχτά σύνορα για όλους τους πρόσφυγες, νομιμοποίηση των μεταναστών, κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Οι ρατσιστικές πολιτικές δίνουν πρόσφορο έδαφος στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής και μαζί με τον αντιρατσιστικό αγώνα έχουμε να δώσουμε τη μάχη για την απομόνωση της ναζιστικής συμμορίας. Η δίκη τους στις 20 Απρίλη ξεκίνησε κάτω από τη πίεση του αντιφασιστικού κινήματος, αφού τα δικαστήρια στο Κορυδαλό πολιορκήθηκαν από αντιφασίστες, φοιτητές, απεργούς που συσπειρώθηκαν απέναντι στους φασίστες και διεκδίκησαν να αποκαλυφθεί ο ρόλος τους, η διασύνδεση τους με το κεφάλαιο και το κράτος. Δεν θα αφήσουμε τους νοσταλγούς του Χίτλερ να οργανώσουν τα δολοφονικά τάγματα εφόδου στις γειτονιές μας, τις σχολές μας τα σωματεία μας. Μόνο το αντιφασιστικό κίνημα είναι αυτό που μπορεί να καθορίσει το τσάκισμα του φασισμού και να τον στείλει εκεί που ανήκει, δηλαδή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Η ΕΛΠΙΔΑ  ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ  ΠΟΥ  ΑΥΤΗ ΕΦΕΡΕ

Και κάπως έτσι φτάνουμε και στην αναγγελία του νέου Πολυνομοσχεδίου για την εκπαίδευση. Το νομοσχέδιο αυτό «ακουμπά» ορισμένα μεν, ελάχιστα δε προβλήματα των σχολών. Οι ελαφρύνσεις που δίνει υπήρξαν δυναμικά αιτήματα του φοιτητικού κινήματος όλο το προηγούμενο διάστημα (πχ διαγραφές φοιτητών) και δε χαρίστηκαν από την κυβέρνηση αλλά κερδήθηκαν από τους αγώνες των φοιτητών και των εργαζομένων. Ταυτόχρονα όμως αφήνει άθικτα θεμελιώδη προβλήματα των φοιτητών και των ιδρυμάτων όπως είναι η υποχρηματοδότηση , η σίτιση και η στέγαση των φοιτητών, το άσυλο , ενώ συνεχίζει να προωθεί την επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα στα Πανεπιστήμια.

Την ίδια στιγμή η  πρακτική που ακολούθησε η νέα κυβερνηση στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ και στη Νομική όσο αφορά τις αλληλέγγυες καταλήψεις στον αγώνα των απεργών πείνας για κατάργηση των φυλάκων τύπου Γ και για θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα των κρατουμένων, ξύπνησε αναμνήσεις από την κυβέρνηση ΝΔ-Πασοκ. Παρά το γεγονός ότι οι αλληλέγγυοι αγωνιστές δεν έδωσαν τη μάχη να εμπλέξουν τους ίδιους τους συλλόγους ώστε να συσπειρωθούν γύρω από αυτά τα αιτήματα, ήταν ένας αγώνας που εν τέλει κατάφερε να κερδίσει αρκετές από τις διεκδικήσεις . Πριν καλά καλά  η κυβέρνηση «εκδημοκρατίσει» ξανά το πανεπιστήμιο, σύμφωνα με τις προεκλογικές τους δηλώσεις, έστειλε τα ΜΑΤ να εισβάλλουν σε αυτό καταπατώντας χυδαία το πανεπιστημιακό άσυλο  για να καταστείλουν την κατάληψη της Πρυτανείας και να συλλάβει τους αλληλέγγυους, συνεχιζοντας την πρακτική του Φορτσάκη.

Και τα ερωτήματα όσο αφορα την παιδεία συνεχίζονται...

★           Tι θα γίνει με την υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, η οποία ακούγεται ότι θα συνεχιστεί με περαιτέρω μείωση;

★           Tι θα γίνει με τις ελλείψεις σε προσωπικό, με τους απολυμένους διοικητικούς;

★           Tι θα γίνει με τις επιχειρήσεις μέσα στα πανεπιστήμια που αντλούν κέρδος με κάθε τρόπο (εργολαβίες, έρευνα κλπ);

★           Τι θα γίνει με τον αποκλεισμό φοιτητών-τριών από την πρόσβαση στην εκπαίδευση, λόγω οικονομικής κατάστασης (όπως έγινε με τις μετεγγραφές);

★           Τι θα γίνει με την ανύπαρκτη φοιτητική μέριμνα; Τις όλο και μεγαλύτερες ανάγκες για στέγαση των φοιτητών;

Παρόμοια κατάσταση με όλες τις υπόλοιπες σχολές αντιμετωπίζουμε και στο σύλλογο μας. Η υποχρηματοδότηση εχει σαν αποτέλεσμα να μην δικαιούμαστε στηθοσκόπια, βασικά για την εκπαίδευσή μας βιβλία, όπως είναι οι άτλαντες ανατομίας, ενώ ακόμη πολλά εργαστήρια λόγω έλλειψης χρημάτων γίνονται σαν διαλέξεις παρουσιάζοντας το πείραμα και όλες τις διαδικασίες πως θα γίνονταν, αν είχαμε τα λεφτά για να τα κάνουμε. Επιπλέον φέτος η εντατικοποίηση της σχολής  μας είναι ξεκάθαρη , καθώς φέτος πρώτη φορά μπήκαν πρόοδοι σε εργαστήρια ( πχ ιστολογία ) ενώ οι κλινικές στα μεγαλύτερα έτη δεν επιτρέπουν στους φοιτητές να κάνουν πάνω από μία απουσία καθ’όλη τη διάρκεια της κλινικής που είναι 5 εβδομάδες!

“Σε αυτούς τους δρόμους, σ’αυτη τη κοινωνία,

οι εξεγέρσεις γίνονται, δεν είναι ουτοπία”

 Ο μόνος δρόμος για να σταματήσουμε όλες αυτές τις επιθέσεις είναι η κλιμάκωση των αγώνων μας εδώ και τώρα. Θέλουμε οι φοιτητικοί μας σύλλογοι να γίνουν ασπίδα προάσπισης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας για όλους. Με γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις μπορούμε να επιβάλουμε μαζί με το εργατικό κίνημα, ότι δε θα διαγραφεί κανένας φοιτητής και καμία σχολή αλλά θα διαγραφεί το χρέος. Δε μπορούμε να συνεχίσουμε να πληρώνουμε δισεκατομμύρια για τις τρύπες των τραπεζιτών και να θυσιάζονται για αυτό οι μισθοί, οι συντάξεις, η παιδεία και η περίθαλψη εκατομμυρίων ανθρώπων. Απέναντι σε όλες αυτές τις επιθέσεις που δέχεται η παιδεία μα σήμερα,  στις σχολές μας χρειάζεται να οικοδομήσουμε τη δύναμη των από τα κάτω όπως είδαμε να υλοποιείται στις κοινές γενικές συνελεύσεις φοιτητων εργαζομένων καθηγητων. Η πρόταση των ΕΑΑΚ λοιπόν δεν υλοποιείται από κανέναν άλλο πέρα από τον ίδιο τον κόσμο, και για αυτό το δυνάμωμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σημαίνει στράτευση στον αγώνα για την αντικαπιταλιστική προοπτική.

 Με όπλο την εμπειρία μας από τις μάχες που δώσαμε το προηγούμενο διάστημα αναδείξαμε ότι ο μονος δρόμος που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, είναι ο δρόμος του αγώνα. Απο το πανεκπαιδευτικό συλλαλητηριο στις 6 Νοέμβρη που είχαμε πάρει απόφαση με μονοημερη κατάληψη, με καλέσματα στη τοπική ΕΛΜΕ, στο Σύλλογο Διοικητικού Προσωπικού του πανεπιστημίου, στους πανεπιστημιακούς και στους εργαζόμενους-απολυμένους της ΕΡΑ Ιωαννίνων διαδηλώσαμε ενάντια στις διαγραφές φοιτητών, στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, τις απολύσεις στο πανεπιστήμιο και την αξιολόγηση στα σχολεία.

Στην πανεργατική απεργία στις 27 του ίδιου μήνα, ο σύλλογος Ιατρικής ήταν πάλι εκεί με απόφαση με διήμερη κατάληψη, στηρίζοντας την απεργία των εργαζομένων και διεκδικόντας δημόσια και δωρεάν παιδεία, ενάντια στο Νόμο Διαμαντοπούλου, στους οργανισμούς, τα συμβούλια δοικησης κ.λ.π.Μια απεργία που είχε καθοριστική σημασία για τη πτώση της προηγούμενης κυβέρνησης που ήταν και ένα από τα βασικά αιτήματα όσων κατέβηκαν εκείνη τη μέρα στο δρόμο.

Υπάρχει όμως άλλος δρόμος πέρα από τη διαπραγμάτευση και τον συμβιβασμό που ακολουθεί η σημερινή συγκυβέρνηση;

Μόνο μέσα από συλλογικές διαδικασίες συντονισμένες με το εργατικό κίνημα μπορούμε να διεκδικήσουμε μεγαλύτερη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων που είναι συνυφασμένη με το αίτημα για διαγραφή του χρέους, για να εξασφαλίσουμε ότι τα χρήματα θα πηγαίνουν για την κάλυψη των αναγκών μας και όχι στους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές. Να βγούμε μπροστά για να απαιτήσουμε την κρατικοποίηση των τραπεζών , και των μεγάλων επιχειρήσεων μαζί με τους ίδιους τους εργαζομένους εξασφαλίζοντας τον εργατικό έλεγχο για να διασφαλίσουμε ότι τα λεφτά θα μείνουν εδώ και θα κατανεμηθούν ισότιμα στη παροχή δημόσιας και δωρεάν παιδείας, δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους κ.α. Όλα αυτά φυσικά προϋποθέτουν τη ρήξη τόσο με το ντόπιο και το διεθνές κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του όπως είναι αυτός της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και του Δ.Ν.Τ. που στηρίζουν τις πολεμικές επεμβάσεις στη Μ.Ανατολή και τη Γάζα σκορπώντας το θάνατο για τα κέρδη των καπιταλιστών. Η πάλη μας αυτή δεν γινεται  να είναι ξέχωρη από τις μάχες που έχουμε να δώσουμε απέναντι στο ρατσισμό που καλλιεργείται εις βάρος των εις διπλούν εκμεταλλευόμενων κομματιών, των μεταναστών. Χέρι- χέρι μαζί με τους ίδιους τους μετανάστες- πρόσφυγες πρέπει να παλέψουμε ενάντια στην εκμετάλλευση, διεκδικώντας νομιμοποίηση των μεταναστών, ιθαγένεια για όλα τα παιδιά και ανοιχτά σύνορα για όλους! Παράλληλα με όλα αυτά δεν γινεται να μην παλεύουμε ενάντια σε κάθε είδους καταπίεσης της εργατικής τάξης, όπως είναι η προωθούμενη ανωτερότητα ανάλογα με το φύλο και το σεξουαλικό προσανατολισμό, που μόνο στόχο έχει τη διάσπαση της.

Στις 13 Μάη μαυρίζουμε την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, που ειναι η φωνή του Βορίδη και του Αδωνη μες στις σχολες και, όσο και να επιμένει για το αντίθετο,  είναι αυτή που με κάθε πραξικοπηματικό τρόπο σαμποτάρει τις συλλογικές διαδικασίες των γενικών συνελεύσεων. Είναι αυτή που προσπάθησε να μετατρέψει τους φοιτητές σε απεργοσπαστικό μηχανισμό στην απεργία των διοικητικών. Είναι αυτή που δίνει κάλυψη στους φασίστες και τους έχει στους κόλπους της. Είναι αυτή που στη σχολή μας έτρεξε να φέρει τους “καλούς” ιδιώτες πολεμικής κατασκευαστικής εταιρείας (ΚΛΕΟΣ Α.Ε.) με τη δωρεά 20 ατλάντων ανατομίας βουτηγμένων στο αίμα. Η ΔΑΠ είναι η παράταξη που υπερασπίζεται το ξεπούλημα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, τη κατάργηση του ασύλου, τις ιδιωτικοποιήσεις και τα μνημόνια. Στους κόλπους της είναι και όλοι όσοι στηρίζουν τους φασίστες και την ακροδεξιά, αφού δεν έχουν το δικαίωμα να έχουν δικές τους παρατάξεις στις σχολές .Θέλουμε να τσακίσουμε τη παράταξη των αφεντικών στις σχολές, την ώρα που πιέζουν για συμβιβασμούς και υποχωρήσεις και να μη την αφήσουμε να συγκροτήσει το μπλοκ της δεξιάς αντιπολίτευσης.

Στην ιδία κατεύθυνση, η νεοφερμένη παράταξη ΑΠΦΙΙ που προβάλλει την ανεξάρτητη εικόνα, που είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται σε μια σειρά σχολές τα τελευταία χρόνια, έχει πάρει ξεκάθαρη στάση υπέρ των διαγραφών των αιωνίων που σκοπό είχε να εγκαθιδρύσει τά όρια φοίτησης στις σπουδές μας, υπέρ της αξιολόγησης των πανεπιστημίων συμφωνα με τις επιταγες της ΕΕ, προέβαλλε το ‘’έξω τα κόμματα’’ απο τις σχολες συμπράτοντας στα λεγόμενα της ΔΑΠ. Καταλήγει λοιπόν να υιοθετεί όλη την συστημική ορολογία που αυτή τη στιγμή ειναι αναγκαία για να περάσει ακόμα πιο σθεναρά η Εκπαιδευτική Αναδιάρθρωση (ιδιωτικοποίησες, δίδακτρα, πιστωτικές μονάδες, οργανισμοί, επιχειρήσεις στην έρευνα για κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι προς όφελος της κοινωνίας.

Στις 13 Μάη στηρίζουμε την αντικαπιταλιστική αριστερά στις σχολές. Δυναμώνουμε την αριστερά που έπαιξε τον πιο καθοριστικό ρόλο για να οργανωθούν οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος, μακριά από λογικές ηττοπάθειας και εγκλωβισμένη στους αρνητικούς συσχετισμούς, χωρίς κυβερνητικές αυταπάτες. Την αριστερά που έδωσε αποτελεσματικά τη σύγκρουση με τα πραξικοπήματα της ΔΑΠ στο σύλλογό μας και περιφρούρησε το δικαίωμα του να συνεδριάζει. Τη δύναμη που δίνει τη συνολική εναλλακτική λύση και έπαιξε ρόλο στο να απαντηθούν όχι μόνο οι οικονομικές επιθέσεις, αλλά που δίνει τη μάχη ενάντια στο ρατσισμό, τους φασίστες και κάθε είδους καταπίεση.

Θέλουμε ο σύλλογος μας να συνεχίσει να βρίσκεται στο δρόμο του αγώνα, να παλεύει εναντία στην επίθεση σε μια παιδεία που μας εντατικοποιεί, που μας υποτάσσει στα καπιταλιστικά πρότυπα και μας εναρμονίζει με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, που θέλει να βάλει δίδακτρα στις σχολές μας και να μας πετάξει έξω απ αυτές, που θέλει να μας στρέψει στον ατομικισμό και την ανταγωνιστικότητα .Εμείς καλούμαστε και πρέπει να απαντήσουμε μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες με αγωνιστικές αποφάσεις,με απεργίες και καταλήψεις να συγκρουστούμε με τη πληρωμή του χρέους, την ΕΕ, το ΔΝΤ. Οι φοιτητές μαζί με τους εργάτες είναι αυτοί που μπορούν όχι μόνο να ελέγχουν το Πανεπιστήμιο, αλλά και όλη τη κοινωνία. Ανοίγουμε τη προοπτική για να χτίσουμε μια κοινωνία χωρίς κρίσεις, φτώχεια, πολέμους και φασίστες.